Évora (Évora)

Volgens een legende die werd opgeschreven door de humanist en in Évora geboren
schrijver André de Resende (1500-1573), was de stad de basis van de troepen van
de Romeinse generaal Sertorio die, samen met de Lusitaniërs, tegenover de troepen
van het Romeinse leger stonden. Het is met zekerheid bekend dat Évora tot de categorie
van 'municipium' werd verheven onder de naam 'Ebora Liberalitas Julia', ter ere
van Julius Caesar.

Na twee eeuwen van oorlogen kon keizer Augustus dankzij de 'Pax Romana'
een grote administratieve hervorming van Hispania aanvangen. In deze
context werden de fundamenten gelegd van het Romeinse Évora -toen deel uitmakend
van de provincie Lusitania- en de belangrijkste openbare gebouwen
opgericht.

Het oudste gedeelte van de Romeinse stadsmuur stamt uit de derde eeuw, toen
de romanisering plaatsvond, en is twee kilometer lang.

Met uitzondering van de keizerlijke tempel en de openbare baden zijn tot op de dag
van vandaag echter weinig overblijfselen bewaard gebleven. In de derde eeuw, in
een context van instabiliteit van het rijk, werd de stad omringd door een muur,
waarvan slechts sommige elementen zijn overgebleven.

De tempel van de godin Diana, gebouwd in de eerste eeuw.

De kathedraal maakt deel uit van het historische centrum van Évora, in 1986
door de Unesco uitgeroepen tot Werelderfgoed.

De kerk van San Francisco is een gebouw in gotische Manuelijnse stijl.
Het werd gebouwd tussen 1480 en 1510 en is het nauw verbonden met
de historische gebeurtenissen die de periode van maritieme expansie
in Portugal markeerden. Dat is duidelijk zichtbaar in de symbolen van
het monumentale gewelfde spitsboogschip: het kruis van de Orde van Christus
en de wapenschilden van de stichtende koningen, Johannes II van Portugal
en Manuel I van Portugal.

De 'Capela dos ossos', Kapel van Beenderen, is een kleine binnenkapel,
die grenst aan de kerk van San Francisco. Het werd in de 16de eeuw gebouwd
door een franciscaner monnik, die in tijden van de Reformatie zijn broeders
tot contemplatie wilde brengen met een boodschap over de kortstondige
en vergankelijke aard van het leven.

De bouw van het aquaduct van Água de Prata duurde zes jaar en werd ingehuldigd
op 28 maart 1537. Oorspronkelijk bracht het water naar de Praça do Giraldo.
In de 17de eeuw werd het gedeeltelijk herbouwd, als gevolg van de Restauratieoorlog.
In 1910 werd het geklasseerd als Nationaal Monument.

De middeleeuwse stadsmuur, van buitenaf gezien